به گفته وی، در این راستا، اندازه، ساختار و مورفولوژی نانوذرات سولفید روی قبل از اجرای فرایند تثبیت و پس‌ازآن به کمک آزمون‌های FT-IR، طیف‌نگاری UV-Vis، DLS و همچنین میکروسکوپ نوری عبوری مورد ارزیابی قرار گرفته است. در نهایت، کارایی آنزیم تثبیت‌شده از حیث پایداری در دماها و pH های بحرانی سنجیده شده است.

همایی ادامه داد: تثبیت آنزیم روی بستر نانوذرات سولفید روی پایداری طولانی مدت، پایداری حرارتی و پایداری درpH های بحرانی را به میزان قابل توجهی بهبود بخشید. دمای بهینه آنزیم تثبیت شده نسبت به آنزیم آزاد افزایش یافت و pH بهینه نیز ثابت باقی ماند. این نتایج بسیار حائز اهمیت هستند؛ به ویژه اگر بدانیم در اکثر موارد تثبیت آنزیم‌ها، به ویژه تثبیت به روش کووالان، سبب کاهش فعالیت و کارآیی کاتالیتیک آنزیم‌ها می‌شود.

شایان ذکر است، احمد همایی و مژگان رزاقی عضو هیأت‌علمی و دانش‌آموخته مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه هرمزگان و الهه مصدق عضو هیأت‌علمی دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته کرمان- در انجام این طرح همکاری داشته‌اند و نتایج این کار در مجله‌ International journal of biological macromolecules با ضریب تأثیر 3.671 (جلد 112، سال 2018، صفحات 509 تا 515) منتشر شده است.

انتهای پیام/